W 1985 roku władzę w Związku Radzieckim przejął Michaił Gorbaczow. Swoją politykę oparł na dwóch filarach - hasłach: „Pieriestrojka i głasnost” . Bez wątpienia zmiana kursu politycznego w Związku Radzieckim miała ogromny wpływ na demokratyzację systemu komunistycznego w Polsce, a potem w całej Europie. Wiosną 1988 roku w Polsce wybuchła kolejna fala strajków. Okazało się, że reformy gospodarcze wprowadzone po zniesieniu stanu wojennego nie przyczyniły się do poprawy sytuacji gospodarczej Polaków. Pod naporem strajkujących robotników i kościoła ówczesna władza zgodziła się na rozmowę z opozycją. Jesienią 1988 roku ustalono, że w obradach okrągłego stołu wezmą udział przedstawiciele władzy, Solidarności i kościoła katolickiego. Obrady okrągłego stołu doprowadziły do podpisania porozumienia pomiędzy rządem, a opozycją. Władza komunistyczna zgodziła się na liberalizacje gospodarki oraz częściowo wolne wybory parlamentarne. Jednocześnie ustalono, że w Polsce powstanie wyższa izba parlamentu - senat . Jednocześnie podczas obrad okrągłego stołu ustalono, że Radę Państwa (kolegialny organ władzy, który miał funkcje reprezentacyjną) zastąpi urząd Prezydenta RP. W kwietniu 1989 roku przeprowadzono zmiany w konstytucji polegające na, wprowadzeniu do życia ustawodawczego senatu (składającego się ze 100 członków) oraz urzędu prezydenta. Prezydenta miało wybierać zgromadzenie narodowe czyli połączone ze sobą sejm i senat zwykłą większością głosów. Zmiany w konstytucji oraz uchwalenie nowej ordynacji wyborczej otworzyło drogę wyborom. Zaplanowano je na 4 czerwca 1989 roku . Skomplikowana ordynacja wyborcza dzieliła kraj na kilkadziesiąt okręgów wyborczych w wyborach do parlamentu oraz 49 okręgów wyborczych w wyborach do senatu. Okręgi w wyborach do senatu pokrywały się z województwami. W każdym z nich wybierano po dwóch senatorów, wyjątek stanowiły województwa warszawskie i katowickie gdzie wybierano po 3 senatorów.

Byłe województwo tarnowskie, które obejmuje dzisiejsze powiaty: dębicki, tarnowski ziemski, tarnowski grodzki, dąbrowski, brzeski i bocheński oraz dwie gminy, które weszły w skład powiatu mieleckiego (Radomyśl Wielki i Wadowice Górne), zostało podzielone na dwa podokręgi wyborcze. Jeden obejmował gminy na północ  i wschód od Tarnowa, drugi pozostały teren województwa tarnowskiego (podział byłego województwa tarnowskiego na dwa okręgi wyborcze przedstawia poniższa mapka) . Warto zaznaczyć, że wszystkie okręgi wyborcze w Polsce zostały skrojone pod potrzeby ówczesnej władzy. W maju 1989 roku powstał Tarnowski Oddział Komitetu Obywatelskiego. Wyłoniono kandydatów na posłów i senatorów z ramienia KO. Kandydatami do senatu zostali Stanisław Chrobak - ogrodnik z Paleśnicy oraz Andrzej Fenrych - nauczyciel z Tarnowa.
Natomiast kandydatami KO do Sejmu byli: Karol Krasnodębski - działacz solidarności Zakładów Mechanicznych w Tarnowie, Jan Rusznica - działacz solidarności z Dębicy oraz Jerzy Orzeł - działacz solidarności z Bochni. Warto dodać, że dwóch kandydatów z listy obozu władzy, którzy kandydowali w okręgu Dąbrowa Tarnowska - Dębica otrzymało również poparcie Związku i Lecha Wałęsy. Byli to Władysław Żabiński ze Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego oraz Marian Czerwiński z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Okręg wyborczy w którym mieszkam (dąbrowsko-dębicki) był jedynym okręgiem w Polsce, w którym wybory zakończyły się 4 czerwca .  W pozostałych okręgach potrzebna była dogrywka. Wszyscy kandydaci startujący z listy Lecha Wałęsy mieli wspólne plakaty
z przewodniczącym związku. Jak wspomina wieloletni poseł Władysław Żabiński, wszyscy kandydaci z województwa tarnowskiego udali się na wspólne zdjęcia do Gdańska. Zostały one wykonane przez profesjonalnych fotografów w ogrodzie Parafii Świętej Brygidy. Jednocześnie przygotowano ulotki, które trafiły do mieszkańców całego regionu. Przy kościołach po nabożeństwach organizowano wiece wyborcze. To właśnie w tych miejscach wyborcy poznawali program kandydatów komitetów obywatelskich .  Komuniści nie zdawali sobie sprawy, że Solidarność będzie wstanie przygotować kampanię wyborczą w nowoczesnym stylu. Byli przekonani, że wybory do Senatu uda się im wygrać w większości okręgów w Polsce, zwłaszcza tam, gdzie kandydatami opozycji były osoby mało znane. W tarnowskim okręgu wyborczym, który w przypadku Senat obejmował całe byłe województwo tarnowskie, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, wystawiła dwóch kandydatów. Przy ich nazwisku nie figurowała jednak przynależność partyjna. Jednym z nich był Zenon Musiał w latach 80. XX wieku sprawował urząd prezydenta miasta Tarnowa. Jeszcze bardziej znaną postacią był Edward Brzostowski, twórca dębickiego Igloopolu, wiceminister rolnictwa oraz szef Polskiego Związku Piłki Nożnej . Jego sztab wyborczy przygotował profesjonalną kampanię wyborczą. Wydrukowano kilkadziesiąt tysięcy plakatów, drugie tyle ulotek. Dyrektor Igloopolu mógł liczyć także na przychylność części inteligencji, a nawet kościoła. W maju 1989 roku plakaty zachęcające do głosowania na niego pojawiły się w każdej miejscowości województwa tarnowskiego. To była iście amerykańska kampania wyborcza. Podobną miał jeszcze tylko późniejszy senator, Henryk Stokłosa.

(mir)